مصدر متعدی ابقاء (اِ) [ ع. ] (مص م.) ۱- باقی گذاشتن ؛ به جای ماندن چیزی را، زنده داشتن. ۲- رعایت، مرحمت کردن. ۳- اصلاح کردن میان قومی.