Skip to content
لغتنامه فارسی آموزی
لغتنامه فارسی آموزی
مصدر متعدی
احباط
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- باطل گردانیدن.
۲- دوری کردن از کسی.
Post navigation
→
Previous عبارت
Next عبارت
←
Scroll to Top