(رُ نْ) [ فر. ] (اِ.) نام نهضتی ادبی و هنری در اواخر قرن ۱۸ و ۱۹ م. که قواعد و سنتهای کلاسیسم را مانع درک طبیعت، لذت بردن از آن و بیان آن میدانست، این مکتب به برتری احساسات و تخیل بر عقل باور داشت و معتقد بود که هنرمند باید بدون هیچ قیدی – هنر یا اجتماعی – به بیان احساسات خود بپردازد.
